Τι συνειρμούς κάνετε στο άκουσμα του χαρακτηριστικού «Γάλλος» και ιδιαίτερα «Παριζιάνος»; Στοιχηματίζω πως το πρώτο που σας έρχεται στο μυαλό σχετίζεται με τα cliché που κάνουν λόγο για υπεροπτικό χαρακτήρα και σοβινιστική συμπεριφορά! Και ναι… φυσικά έχετε και επιχείρημα! Οι απρόσεχτοι Παριζιάνοι έχουν δώσει πολλές φορές πάτημα, αφού αν τους μιλήσετε σε κάποια άλλη γλώσσα, δεν παίζετε και τη ζωή σας κορώνα-γράμματα πως θα πάρετε απάντηση. Άλλα cliché δηλώνουν πως είναι σνομπ, συνεχώς αγχωμένοι και βιάζονται, αλλά από την άλλη έχουν τη φήμη των αθεράπευτα ρομαντικών και bon viveur! Κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά;

Γενικά χαρακτηριστικά

Το standard πρόγραμμα του Παριζιάνου σχετίζεται με το τρίπτυχο μετρό-δουλειά-ύπνος (métro-boulot-dodo). Από ΄κει και πέρα διάφορες δραστηριότητες προστίθενται και ο Παριζιάνος φαίνεται ν’ ανταποκρίνεται επιτυχώς. Μπορεί βέβαια, για να κανονίσετε μια συνάντηση μαζί του να χρειαστεί να περιμένετε 2-3 βδομάδες αλλά είπαμε, το carnet του είναι complet και ο χρόνος πολύ λίγος γι’ αυτόν (προφανώς για τους υπολοίπους οι ώρες μετράνε διαφορετικά, δεν εξηγείται αλλιώς…!). Έτσι, ο Παριζιάνος φαίνεται να είναι συνεχώς βιαστικός, πιεσμένος και ανικανοποίητος. Άλλωστε ένας γνήσιος Παριζιάνος γνωρίζει πως ο ενθουσιασμός είναι δείγμα διακριτής ελαφρότητας. Ένας άντρας ευτυχισμένος δεν μπορεί παρά να είναι ηλίθιος! Αντίθετα η γκρίνια δίνει και παίρνει στο Παρίσι αποτελώντας δείγμα εξυπνάδας. Πολύ απλά γιατί, το άτομο που παραπονιέται έχει εντοπίσει το πρόβλημα και αυτός που εντοπίζει ένα πρόβλημα δεν μπορεί παρά να είναι έξυπνος!

Στις γνωριμίες τους πάντως είναι ευγενικοί και δεν παραλείπουν ποτέ να φιλιούνται σταυρωτά όταν συστήνονται. Η τυπική ευγένεια είναι πρωταρχικό δικαίωμα για τους Γάλλους. Στα εμπορικά καταστήματα, στα εστιατόρια, στις καφετέριες ή στο μετρό, καλό θα ήταν να έχετε στο τσεπάκι τις λέξεις υψίστης σημασίας, όπως «bonjour», «s’il vous plait» και «merci», συνοδευόμενες από ένα -συγκρατημένο πάντα- χαμόγελο. Αλλιώς το αγριοκοίταγμα δεν το γλιτώνετε!

Ο Παριζιάνος δεν κάνει εύκολα φίλους. Αλλά μην απογοητεύσετε, οι επαρχιώτες είναι πιο φιλικοί και έχουν περισσότερη πλάκα. Στο μυαλό των Παριζιάνων βέβαια έχει κυριαρχήσει η ιδέα πως η Γαλλία περιορίζεται στα γεωγραφικά πλαίσια του Παρισιού (άντε και των προαστίων!). Όταν όμως ταξιδεύουν σε άλλες γαλλικές πόλεις, εντυπωσιάζονται, αρχικά από το γεγονός πως για να νοικιάσεις σπίτι δεν χρειάζεται να πουλήσεις το νεφρό σου ή ότι ο καιρός είναι πιο συμπαθητικός. Παρόλα αυτά μετά από καμιά βδομάδα τους πιάνει κατάθλιψη (μα είναι δυνατόν να μην έχει καλό σήμα το i-phone;) και τρέχουν πίσω στο Παρίσι! Είναι γεγονός πως οι Παριζιάνοι κοιτάζουν λίγο υπεροπτικά τους επαρχιώτες (γι’ αυτούς η νότια Γαλλία είναι μονολιθική αλλά λατρεύουν την προφορά του νότου) και οι επαρχιώτες δεν συμπαθούν τους Παριζιάνους και τους θεωρούν σνομπ. Πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω το λόγο, τα έχουν αδικήσει τα παιδιά!

Οι συνήθειές του

Ο Παριζιάνος δεν χάνει ευκαιρία να χαλαρώσει πίνοντας τον καφέ του (τον οποίο δεν τον λες και επιτυχημένο, εκτός κι αν είναι ο café gourmand), πριν πάει δουλειά, πριν από ένα ραντεβού στο οποίο έφτασε πιο νωρίς (λίγο σπάνιο αλλά συμβαίνει!), απλά για να διαβάσει ένα βιβλίο ή την εφημερίδα του (κυρίως την Le Monde –η Libération είναι πολύ αριστερή και η Le Figaro πολύ δεξιά-), ή να οργανώνει την ημέρα του. Τους Παριζιάνους δεν τους λες και δουλευταράδες! Οι Γάλλοι δουλεύουν 35 ώρες την εβδομάδα (ένα συμπαθέστατο 7ωράκι!) και ακόμη πιστεύουν πως δουλεύουν πολύ. Έχουν 5 βδομάδες το χρόνο διακοπές και συνεχίζουν να ισχυρίζονται πως οι διακοπές περνούν τόοοοσο γρήγορα! (Για κάποιους άλλους όμως στην Ευρώπη ήχησε η καμπάνα πως είναι τεμπέληδες!) Ανάμεσα στις 12:00-14:00 ο Παριζιάνος θα σταματήσει μια ώρα να φάει συνήθως σε κάποιο bistro, ιεροτελεστία που δεν την διαταράζει με τίποτα στον κόσμο! Μετά τη δουλειά δεν επιστρέφει σπίτι του, αλλά συχνά παίρνει ένα apèro με τους φίλους του, παρευρίσκεται σε μια πολιτιστική εκδήλωση, βλέπει μια ταινία στον κινηματογράφο ή εξερευνεί ένα καινούριο μπαρ.

Χωρίς αμφιβολία ο Παριζιάνος είναι καλλιεργημένος. Εκθέσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, φεστιβάλ, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου αποτελούν την καθημερινότητα του. Η πλειοψηφία των Παριζιάνων γνωρίζει την top έκθεση της στιγμής και προσπαθεί οπωσδήποτε να την χωρέσει στο πρόγραμμά του!

Άλλες απολαύσεις του είναι να φεύγει τα Σαββατοκύριακα για ένα petit week-end και φυσικά οι δύο μεγάλοι του προορισμοί είναι το σκι (για τον Παριζιάνο το σκι δεν είναι άθλημα αλλά προορισμός!) και ο ήλιος! Aν ανήκει δε, στη συνομοταξία των bourgeois του 16^ου διαμερίσματος, τότε σίγουρα πηγαίνει για σκι στο Courchevel και πάνω στην προσπάθειά του να αποκτήσει σοκολατοχρώμα στις Cannes!

Το στυλ του

Όλος ο κόσμος θαυμάζει τους Παριζιάνους για το στυλ τους, γιατί ξέρουν πως ν’ ακολουθούν τις τάσεις της μόδας χωρίς υπερβολές. Στα πλαίσια αυτoύ του απέριττου και passe-partout look, o Παριζιάνος τιμάει δεόντως το μαύρο χρώμα. Η λίστα των μαύρων ρούχων και αξεσουάρ στην ντουλάπα του δεν έχει τελειωμό. Κι επειδή η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, σας προειδοποιώ, αν είστε άντρας, να μην διανοηθείτε να εμφανιστείτε με άσπρες κάλτσες. Το γεγονός θα σημάνει άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες τον αποκλεισμό σας από την ανθρώπινη κοινότητα! Τέτοιου είδους έλλειψη γούστου θα έπρεπε να κηρυχτεί παράνομη.. Όλα κι όλα! Η ανεκτικότητα του Παριζιάνου έχει και τα όριά της!

Για την Παριζιάνα επίσης, που την χαρακτηρίζει το ψυχοπαθητικό ντελίριο της συλφίδας, το μαύρο χρώμα αποτελεί τον καλύτερό της φίλο,  αφού συν τις άλλοις την αδυνατίζει! Ακολουθούν τα υπόλοιπα χρώματα κοντά στο μαύρο. Το μπλε είναι αποδεκτό κυρίως αν πρόκειται για blue marine. Εξαίρεση αποτελεί το καλοκαίρι, όπου το άσπρο μπλουζάκι/πουκάμισο (για τις γυναίκες, με μαύρο σουτιέν από μέσα) επανέρχεται δυναμικά όπως και τα χρωματιστά παντελόνια για άντρες και γυναίκες. Από ‘κει και πέρα το jean αποτελεί τo απόλυτο «παριζιάνικo outfit», σύμβολο ελευθερίας και ο καλύτερος τρόπος για τον Παριζιάνο να βρωντοφωνάξει πως δεν είναι σκλάβος του συστήματος. Φυσικά κι εδώ υπάρχουν όρια! Ο Παριζιάνος δεν διανοείται να φορέσει jean με αθλητικά παπούτσια (τς τς.. πολύ τουριστικό, σιγά μην βάλει και τσαντάκι-μπανάνα)!

Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα All Star, τα οποία μαζί με το i-phone και την κατανάλωση sushi (τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα) αποτελούν τα σύμβολα του cool attitude!  Η έλλειψη κάποιου από τα τρία αυτά στοιχεία κλείνει για τους Παριζιάνους τις πόρτες του cool κόσμου! Απο ‘κει και πέρα, η Παριζιάνα δεν είναι ποτέ πολύ μακιγιαρισμένη ή πρόστυχη (έχει το λεγόμενο class που λένε οι Γάλλοι), ενώ για τον Παριζιάνο, τα γένια των τριών ημερών καταδεικνύουν έναν αληθινό άντρα.

Ιδανικό μέρος διαμονής

Το ιδανικό μέρος διαμονής για τον Παριζιάνο είναι το île St. Louis (ένα μικρό νησάκι καταμεσής του Σηκουάνα). Προφανώς, αν έμεναν όλοι οι επιθυμούντες εκεί, το νησί θα είχε βυθιστεί! Εκεί ο Παριζιάνος, ένα βήμα από το σπίτι του θα μπορούσε να απολαύσει ένα παγωτό Berthillon που θεωρεί απ’ αυτές τις μικρές πολυτέλειες στη ζωή που πρέπει να προσφέρει στον εαυτό του (Tο βρίσκει « super bon »!).

Αν ο Παριζιάνος είχε τη δυνατότητα να μένει στο εξωτερικό, τότε σίγουρα θα ήταν κάτοικος Νέας Υόρκης. Το όνειρο κάθε Παριζιάνου είναι να κλέψει λίγο από το Νεουρκέζικο sex appeal και να βρει τους φίλους του στο Central Perk (Ναι, έβλεπε κι αυτός «Friends», απλώς οι Rachel, Monica, Ross, Joey, Phoebe και Chandler μιλούσαν άπταιστα Γαλλικά -βλ. μεταγλωτισμένα-). Παρόλα αυτά ο Παριζιάνος απεχθάνεται του Αμερικάνους. Μπορεί να φορά αμερικάνικες φίρμες, να χορεύει υπό τα vibes της αμερικάνικης mainstream μουσικής, να χρησιμοποιεί αμερικάνικες λέξεις (spirit, fun, date, deal, brief, boss, week-end, cheap), να τρώει burgers ή burgie όπως του αρέσει να τα λέει (του Παριζιάνου… αστικές φήμες λένε πως ουδέποτε μια Παριζιάνα παρήγγειλε burger σε εστιατόριο!) αλλά γι’ αυτούς οι Αμερικάνοι είναι απλώς ηλίθιοι, παχουλοί και εντελώς επιφανειακοί. Αυτός ο ενθουσιασμός τους δε, όταν βλέπουν κάτι όμορφο να αναφωνούν «Oh my god, it’s amazing!!!» του τη δίνει στα νεύρα! Λατρεύει όμως τη νότια Αμερική γιατί στο μυαλό του είναι συνδεδεμένη με την περιπέτεια! Τι Παριζιάνος, τι Indiana Jones δηλαδή! Ένα και το αυτό!

Αν θέλετε να περνιέστε για Παριζιάνος θα πρέπει:

• Να ντύνεστε chic και χωρίς υπερβολές.
• Να είστε αδύνατοι.
• Να τρώτε sushi.
• Να σκαμπάζετε από savoir vivre.
• Να είστε η προσωποποίηση της τυπικής ευγένειας (comme il faut που λένε…)
• Κατά προτίμηση, να καπνίζετε.
• Να χαμογελάτε με μέτρο (ελεύθερη μετάφραση: σπανιότατα, όποτε είναι απολύτως αναγκαίο).
• Όταν μιλάτε να μην ανοιγοκλείνετε πολύ το στόμα (σαν να έχετε φαγητό στο στόμα σας και δεν θέλετε να σας πέσει!) και η φωνή να βγαίνει σε κλίμακα μινόρε, να σας ακούν μόνο σε απόσταση αναπνοής.
• Να γκρινιάζετε (σχεδόν για τα πάντα!)
• Να είστε συνεχώς βιαστικοί και απασχολημένοι (σαν να κρίνεται το μέλλον του πλανήτη αποκλειστικά από σας!)
• Το φλερτ να είναι τρόπος ζωής σας! Και να είστε ρομαντικοί (βόλτες στο Σηκουάνα, δείπνο με κεριά, λουλούδια!).. τις πρώτες βδομάδες, μετά έεεεχει ο θεός!
• Να μιλάτε αγγλικά με γαλλική προφορά (πχ.  Χάου αγ γιου (How are you?) ή Ζις ις νασινγκ (This is nothing).
• Να χρησιμοποιείτε συνέχεια τις λέξεις-κλειδιά: putain, sympa, nickel, pfff, cool, super, nul, con…

All photos by My Parisienne Walkways

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.