Αρχές Ιανουαρίου στη Γαλλία και για ΌΛΟ το μήνα -για κακή μας τύχη!- παρατηρείται το φαινόμενο της Galette des Rois, δηλαδή της πίτας του Βασιλιά. Όλοι οι φούρνοι και τα ζαχαροπλαστεία γεμίζουν τις βιτρίνες τους με αυτές τις γευστικές πίτες με τα χρυσά στέμματα από πάνω και δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε! Δεν φτάνει που φάγαμε τον άμπακο κατά τη διάρκεια των γιορτών στην Ελλάδα (αθάνατο γιορτινό Ελληνικό τραπέζι!), γυρίσαμε στη Γαλλία με σκοπό να μπούμε στο κλίμα της Γαλλικής συλφίδας αλλά μάταια. Η Galette des Rois μας κρυφοκοιτάει από παντού. Σε όποια γωνία και να στρίψουμε να σου και μια Galette.  Θεέ της δίαιτας από Δευτέρα… (απευθύνομαι σε σένα γιατί ξέρω πως είσαι λιγάκι πιο ελαστικός), πόσες αντιστάσεις να έχω εγώ ένα ταπεινό ανθρώπινο ον;

Και για να καταλάβετε τι εστί Galette des Rois λοιπόν, αυτή η πέτρα του σκανδάλου είναι σαν τη δική μας βασιλόπιτα αλλά εντελώς διαφορετική σε γεύση, αφού έχει τραγανό φύλλο και γέμιση από κρέμα με αμύγδαλα ή άλλες φορές μαρμελάδα, μήλο, μείγμα φρούτων ή σοκολάτα. Οι Γάλλοι γιορτάζουν με αυτό το γλυκό τα Θεοφάνια. Η παράδοσή της επέζησε από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Μεσαίωνα και τη Γαλλική Επανάσταση, όχι αστεία! Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης μάλιστα το όνομα της πίτας είχε αντικατασταθεί με το «Gateau de l’egalité» (γλυκό της ισότητας) γιατί όπως καταλαβαίνετε, για ευνόητους λόγους ο όρος βασιλιάς ήταν εντελώς εκτός μόδας! Η Galette des Rois κόβεται σε ισάριθμα κομμάτια, όσοι είναι και οι παρευρισκόμενοι με επιπλέον ένα για τον πρώτο φτωχό που θα περάσει ή βρίσκεται εκεί κοντά. Ο μικρότερος στο τραπέζι, χωρίς να κοιτάει υποδεικνύει ποιος θα πάρει κάθε κομμάτι που κόβεται. Ένα τυχερό γούρι, une fève όπως το λένε οι Γάλλοι, βρίσκεται κρυμμένο μέσα στην πίτα όπως το δικό μας φλουρί. Αρχικά ήταν ένα φασόλι, αλλά από το τέλος του 14ου αιώνα αντικαταστάθηκε με ένα πορσελάνινο ή πλαστικό ανθρωπάκι ή ζώο. Η ποικιλία των τυχερών γουριών σήμερα είναι τόσο μεγάλη που πολλοί το έχουν κάνει χόμπι και τα συλλέγουν. Είναι το λεγόμενο “favophilie”. Η ανεύρεσή του χρήζει το τυχερό άτομο βασιλιά ή βασίλισσα της μέρας. Και το καλύτερο; Όποιος το βρει πρέπει να διαλέξει τον Βασιλιά ή τη Βασίλισσά του ρίχνοντας το τυχερό γούρι στο ποτήρι του κρασιού του/της!

Εμένα μου έτυχε αυτή η παχουλή κυριούλα. Και αναρωτιέμαι ευλόγως…μήπως είναι σημάδι πως πρέπει να σταματήσω να τρώω γλυκά; Γιατί δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε αλλά έχει αυστηρά ανασηκωμένο και το ένα φρύδι! Κακός οιωνός υποψιάζομαι… Και τώρα που κάνω focus στη φωτογραφία και βλέπω και την ωραιότατη επιγραφή από κάτω, πιστεύω πως οι φίλοι μου θα είναι πολύ χαρούμενοι που επιβεβαιώνονται τα λεγόμενά τους πως είμαι ένας μεγάλος CLOWN! Ευχαριστώ πολύ σύμπαν που συνωμότησες για να βγουν αυτά τα πολυαγαπημένα μεν, αλλά σκουλήκια δε -οι φίλοι μου- αληθινοί, ανάθεμα σε Paulo Coelho! Ζεις και στο Παρίσι, κάπου θα σε πετύχω, δεν μπορεί…

Καλά σας άνοιξα την όρεξη όμως και πού να την βρείτε την Galette στην Ελλάδα, γι’αυτό είπα να σας δώσω και μια απλή συνταγή για ανεπίδεκτους (ζαχαροπλαστικής) μαθήσεως, όπως και του λόγου μου! Ευχαριστώ θερμά τη μαμά της φίλης μου Βιβής που άκουσε τη συνταγή και μου επιβεβαίωσε -τουλάχιστον- πως ΝΑΙ! Πρόκειται για γλυκό!

Υλικά

Ανακατεύουμε το βούτυρο και τη ζάχαρη μέχρι το μείγμα μας ν’ασπρίσει. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα χτυπημένα αυγά και τα αμύγδαλα. Ανακατεύουμε καλά. Απλώνουμε το πρώτο φύλλο και στη μέση του ρίχνουμε το μείγμα. Τοποθετούμε το δεύτερο φύλλο από πάνω και τα κολλάμε πιέζοντας τις άκριες των φύλλων μαζί σφραγίζοντάς τες. Χαράζουμε με ένα μαχαίρι γραμμές από το κέντρο προς τα έξω σε σχήμα βεντάλιας. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά περίπου.

Όταν κρυώσει η πίτα την αλείφουμε με μαρμελάδα βερίκοκο ή με κρόκο αβγού για να της δώσουμε χρυσό χρώμα!

Bon Appétit!

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.