1. Να μετακομίσουν στα προάστια. Και να ΜΗΝ είναι παντρεμένοι με παιδιά. R.I.P Παριζιάνικο nightlife.

2. Να χάσουν το τελευταίο μετρό. Να έχουν τρέξει με ταχύτητα Κεντέρη και μόλις φτάνουν στην αποβάθρα να αντικρίσουν τον πίνακα με τα λεπτά αναμονής με κόκκινες παύλες — και κάθε ελπίδα τους για λάθος να σβήσει με την προειδοποίηση από τα μεγάφωνα πως «Le service est terminé».

3. Να χάσουν το τελευταίο μετρό ΚΑΙ να πρέπει να πάρουν Noctilien. Τα νυχτερινά λεωφορεία του Παρισιού συνήθως μοιάζουν σαν να μεταφέρουν κρατούμενους από τις φυλακές του Guantanamo.

4. Τη μέρα εκείνη που θα βρουν στο γραμματοκιβώτιό τους το ραβασάκι της Εφορίας και ωιμέεεε (με στόμφο αρχαίας τραγωδίας) θα πρέπει να το πληρώσουν.

5. Να μη βρίσκουν θέση για να αφήσουν το Vélib. Όχι τίποτα άλλο αλλά ξεπέρασαν εαυτούς πέρα δώθε σαν τα χάμστερ με το ποδήλατο και ακόμη και το ίσιωμα μέχρι τον επόμενο σταθμό Vélib τους φαίνεται σαν ανάβαση στις Άλπεις.

6. Οι απεργίες του RATP. Ο γαλλικός ΟΑΣΑ συναγωνίζεται τον ελληνικό με περίσσεια επιτυχία…

7. Να τους κλέψουν χωρίς να πάρουν πρέφα στο μετρό ή στη boîte (nightclub), το πορτοφόλι τους μαζί με τη χρεωστική carte bleue και τη Navigo τους για τα ΜMM και να πρέπει να τρέξουν να τα αντικαταστήσουν. Λες και δεν είναι ήδη complet το πρόγραμμά τους! 

8. Να κάθονται αμέριμνοι στα καθίσματα της αποβάθρας του μετρό και να τους επιτεθεί ποντικός. Εντάξει, να περάσει ένα ποντικάκι πάνω από τα πόδια τους. Το ίδιο λέμε.

9. Να έχει ωραία μέρα και να μη βρίσκουν τραπέζι σε terrasse (aka αυλή). Δηλαδή από τις 30 καλοκαιρινές μέρες που έχει το Παρίσι όλες κι όλες ανά χρονιά, να είναι ήδη -1 στις μικρές απολαύσεις της ζωής τους. Ευτυχώς τουλάχιστον έφαγαν ένα παγωτό Berthillon.

10. Να σαβουριαστούν στα βρωμερά σκαλιά του μετρό. Να σπάσουν το πόδι τους (Putain!), να είναι αργά (Putain!) και όλο το βράδυ να κάνουν παρέα με τους άστεγους και τα αηδιαστικά πλάσματα που κατοικούν στο μετρό (Putaiiiiiiiiiiiiinn!!!) μέχρι να τους βρουν το επόμενο πρωί.

11. Να πρέπει να διασχίσουν τη rue de Rivoli στην περιοχή του Châtelet πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Το άθλημα Δρόμος μετ’ Εμποδίων αποκτά άλλη διάσταση!

12. Να ταξιδεύουν και το αεροπλάνο τους να φεύγει από το αεροδρόμιο Beauvais. Θα έκαναν τάμα να κολυμπήσουν στον Σηκουάνα για να γινόταν το θαύμα και να μη χρειαζόταν να πάρουν το λεωφορείο μιάμιση ώρα για να φτάσουν στο Beauvais.

13. Να τους περάσουν για επαρχιώτες. Mon Dieu τι ντροπή γι΄αυτούς τους βέρους πρωτευουσιάνους!

14. Τα ενοίκια της πόλης τους. 1200€ για 35 τετραγωνικά;; Αυτός δεν είναι φόβος, είναι ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες.

15. Να κάνουν ξενάγηση σε φίλο τους τουρίστα και να ζητήσει να ανέβουν στον Πύργο του Άιφελ. Ακόμη και αφού δει την ουρά δέκα μέτρων κάτω από τον Πύργο.

16. Να βρεθούν μπλοκαρισμένοι μέσα στο μετρό ανάμεσα σε δυο σταθμούς χωρίς καμία εξήγηση για περισσότερο από 4 λεπτά.  Σενάρια επιστημονικής φαντασίας πλημμυρίζουν το μυαλό τους με πελώρια μεταλλαγμένα ποντίκια που φωνάζουν «Eat them aaaaall!»

17. Κάθε επαφή με περιστέρια. Εμείς μπορεί να καμαρώνουμε για τις παιδικές φωτογραφίες μας που ταΐζουμε περιστέρια στη Βουλή αλλά οι Παριζιάνοι τα ΣΙΧΑΙΝΟΝΤΑΙ. Το Δημαρχείο του Παρισιού μάλιστα έχει πάρει μέτρα αντιμετώπισης και συμβουλεύει τους πολίτες με άρθρα στην επίσημη ιστοσελίδα του πώς να απομακρύνουν τα περιστέρια.

18. Να πάνε σε ένα καινούριο bar και να ανακαλύψουν την ώρα του λογαριασμού πως οι τιμές των cocktails κοντεύουν να φτάσουν το όριο ταχύτητας του Périphérique. Μαχαιριά στην καρδιά για τους όχι και τόσο χουβαρντάδες Παριζιάνους! 

19. Να πρέπει να περπατήσουν μόνοι, τους τεράστιους διαδρόμους του μετρό στο Châtelet, Montparnasse και Gare du Nord. Σαν να περνάνε τις πύλες του ανεξήγητου ένα πράγμα και το φως στο τούνελ να φαίνεται πολύ μακρυά.

20. Να ταξιδεύουν με βαλίτσα και να πρέπει να χρησιμοποιήσουν σταθμούς του μετρό χωρίς κυλιόμενες σκάλες. Τύφλα να ‘χει ο Πύρρος Δήμας!

21. Να είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν τις κοινόχρηστες τουαλέτες. Και καλά οι άντρες όπως έχουν αποδείξει πολλάκις, προτιμούν το βουκολικό. Αλλά εμείς… Hiouston we have a problem.

22. Να πεθάνουν από ασφυξία εξαιτίας της πολυκοσμίας στη γραμμή 13 του μετρό. Κάτι τέτοιες ώρες αντιλαμβάνονται πως νιώθει ένας κονιορτοποιημένος πολτός και η συμπόνια τους δεν έχει όρια.

23. Κάποιος τρελός να τους σπρώξει στις γραμμές του μετρό την ώρα που καταφτάνει το βαγόνι. Μα τι άδοξος θάνατος! Τουλάχιστον θα τους γράψει η Le Monde!

24. Να χάσει η Paris Saint Germain. Και σαν να μην έφτανε αυτό, να τραυματιστεί ο Ζλάταν και να μην μπορεί να παίξει στη revanche.

25. Σάββατο βράδυ να επιστρέφουν σπίτι τους με το τελευταίο μετρό και να ξεράσει πάνω τους ο μεθυσμένος διπλανός τους. Εκείνη η μέρα γράφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα στο βιβλίο της ζωής τους ενώ στους παρευρισκομένους επιβλήθηκε ομερτά.

26. Να παχύνουν. Θεός φυλάξοι!

27. Να τους κλείσει η πόρτα του μετρό την ώρα που πάνε να μπούνε. Και να μην  τους σώσει κανείς.

28. Να ανακαλύψει η περίεργη ιδιοκτήτρια του σπιτιού τους ότι τα διαστήματα που λείπουν, νοικιάζουν το σπίτι σε τουρίστες μέσω Airbnb. Bye bye εξτραδάκι.

29. Να είναι Σάββατο βράδυ και να πρέπει να πάρουν ταξί. Και να βρέχει καταρρακτωδώς. Πιο εύκολα θα βρουν τη Χαμένη Ατλαντίδα παρά ταξί.

30. Να κάνουν πάρτι οι από πάνω τους στην πολυκατοικία χωρίς προειδοποιητικό σημείωμα, με πολύ δυνατή μουσική, νέους που ουρλιάζουν σαν να τραγουδούν live heavy metal, μικρόφωνο για εν δυνάμει παρουσιαστές, φασαρία στις σκάλες και πέταγμα νερού και μπουκαλιών από τα παράθυρα. Και την επόμενη μέρα να έχουν πρωινό ξύπνημα. Η συγκάτοικός μου κι εγώ πάντως είχαμε αφήσει αυτό (εεμμ… μόλις 5 λεπτά πριν αρχίσει το πάρτι, γιατί μια Ιταλίδα και μια Ελληνίδα κάνουν τα πάντα στο παρά 5):

«Αγαπητοί γείτονες, Αγαπητές γειτόνισσες,

απόψε το βράδυ διοργανώνουμε μια γιορτή, η οποία σίγουρα θα προκαλέσει λίγο θόρυβο. Σας διαβεβαιώνω παρ΄όλα αυτά πως εκτός από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, το σεξ, και τα κορίτσια που θα χορεύουν γυμνόστηθα στο παράθυρο, θα προσπαθήσουμε να ξεράσουμε το λιγότερο πιθανό στις σκάλες, σας υπόσχομαι πως θα εξαφανίσουμε τα πτώματα από overdose πριν το πρωί και πως θα μαζέψουμε όλα τα προφυλακτικά που θα έχουν μείνει στις σκάλες. Αυτό σημαίνει πως προσκαλούμε όσους και όσες θέλουν να συμμετάσχουν!!! Μην ανησυχείτε, είναι η τελευταία φορά 😉

Με εκτίμηση,

Chiara & Polina /πρώτος όροφος»

Εσείς τι φοβάστε;;; 

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.