Μπορεί να ονειρεύεστε ένα Παριζιάνικο διαμέρισμα σαν αυτά που έχετε χαζέψει στις illustration σελίδες κάποιου lifestyle περιοδικού, φωτεινό, με μεγάλα παράθυρα, με θέα στα πανέμορφα κτήρια και τις μπλε σκεπές του Παρισιού, γεμάτο με άσπρες και μωβ παιώνιες. H πραγματικότητα, όμως, απέχει έτη φωτός και η ανεύρεση σπιτιού στην πόλη του φωτός μπορεί να μετατρέψει το όνειρο σε εφιάλτη σε χρόνο λιγότερο από το πεντάλεπτο που διαρκεί το λαμπύρισμα του Πύργου του Άιφελ κάθε που ο δείκτης σημάνει ακριβώς.

Επίδοξοι Παριζιάνοι, ψάξτε καλά αν έχετε κάποια μακρινή σχέση με το Μέγα Ναπολέοντα, γιατί αλλιώς σκούρα τα πράγματα.

Η ζήτηση διαμερισμάτων στο Παρίσι είναι εντελώς δυσανάλογη με την προσφορά, γεγονός που έχει εκτινάξει τις τιμές στα ύψη, που ξεπερνούν ακόμη και το τουπέ των βέρων πρωτευουσιάνων της Γαλλίας. Οι ιδιοκτήτες έχουν σκαρφιστεί κάθε διαβολεμένο τρόπο για να κονομήσουν, νοικιάζοντας από γκαράζ, chambre de bonne (πολύ μικρά δωμάτια όπου κοιμούνταν οι υπηρέτριες τα παλιότερα χρόνια, στις σκεπές), μικρές αποθήκες και ό, τι χωράει ο νους σας που έχει σκέπαστρο και τοίχους, ακόμη κι αν είναι 2×2 (στην κυριολεξία). Το Γαλλικό κράτος αναγκάστηκε τότε να θεσπίσει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, απαγορεύεται η ενοικίαση σπιτιού κάτω από 9 τετραγωνικά μέτρα, 1,80 ύψος, ελάχιστο όγκο 20 m3, και ανοίγματα (παράθυρα, πόρτες, κλπ), που ισοδυναμούν με το ένα όγδοο της επιφάνειας του. Φυσικά ακόμη υπάρχουν οι παραβάτες που θέλουν να νοικιάσουν τα μικρά κελιά τους, ιδιαίτερα σε ξένους που δεν γνωρίζουν τη νομοθεσία, έναντι 350-600 ευρώ ανάλογα με τα τετραγωνικά μέτρα, την περιοχή κτλ.

Ακόμη κι αυτά που ισοδυναμούν ή είναι μεγαλύτερα από 9 τετραγωνικά μέτρα, καταλαβαίνετε πως είναι σαν ένα δωμάτιο μέσου Ελληνικού σπιτιού, πραγματικά ένα κουτί, μέσα στο οποίο πρέπει να κάνετε τα πάντα. Η κουζίνα είναι πάντοτε μικροσκοπική, κάποια διαμερίσματα έχουν κοινή τουαλέτα στο διάδρομο, ενώ αν υπάρχει ασανσέρ, κάντε το σταυρό σας, ο Θεός είναι δίπλα σας. Φυσικά υπάρχουν και μεγαλύτερα διαμερίσματα, των 30-35 τετραγωνικών μέτρων για παράδειγμα (μην ξανοίγεστε πολύ, θα καταλάβετε γιατί) αλλά σε αυτά πιθανότατα θα πρέπει να βρείτε συγκάτοικο, γιατί τα ενοίκια τσούζουν! Παρακάτω ένας πίνακας με τα ενοίκια στο Παρίσι, ανάλογα με το σταθμό του μετρό. Καθίστε καλύτερα, μην έχουμε απώλειες. Έχω κι άλλα να πω.

Πόσο στοιχίζουν τα ενοίκια για 35 m2 ανάλογα με την περιοχή/ το σταθμό του μετρό;

Source: Streetpress.com

Αν ξεπεράσατε το σοκ να συνεχίσω. Η ανεύρεση κατοικίας, λοιπόν, είναι άκρως ψυχοφθόρα, όχι μόνο γιατί χρειάζεται να πουλήσουμε το νεφρό μας για να ζήσουμε σαν άνθρωποι αλλά και γιατί  η διαδικασία επιλογής (ΜΑΣ) σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά job interviews σε πολυεθνικές. Θα το θέσω αλλιώς. Δεν αποφασίζετε εσείς αν θα πάρετε το σπίτι, ο ιδιοκτήτης αποφασίζει αν θα πάρει εσάς.

Η διαδικασία ξεκινά με πολλές εφημερίδες και sites με αγγελίες όπως το boncoin.fr ή το pap.fr (αναλυτικά όλα τα sites αναζήτησης σε επόμενο post) και αγωνιώδη αναζήτηση, αφού έχετε συμβιβαστεί με το γεγονός πως τα standard σας έχουν πέσει για τα καλά. Εσείς ονειρευόσασταν ένα ευάερο, ευήλιο διαμέρισμα με θέα τον Πύργο του Άιφελ ή έστω τον Σηκουάνα, με βεράντα και πολύ φως. Το πιθανότερο είναι πως η κουρτίνα σας θα περιέχει τον Ζονγκ.

Η αναζήτηση συνεχίζεται με πολλά τηλέφωνα και κλείσιμο ραντεβού με τους ιδιοκτήτες. Πολλές φορές βέβαια, μπορεί να τους καλέσετε και να σας απαντήσουν αποστομωτικά πως το διαμέρισμα (πρόλαβε και) νοικιάστηκε. (Πότε πρόλαβε;). Άλλο κλασικό ενδεχόμενο είναι το ραντεβού να μην είναι εξατομικευμένο αλλά συλλογικό, όπερ σημαίνει πως θα πάτε και θα περιμένετε στην ουρά σαν να βρίσκεστε σε δημόσια υπηρεσία για να έρθει η σειρά σας να δείτε το διαμέρισμα. Εγώ βρέθηκα στην πολύ τιμητική φάση να περιμένω μια με μιάμιση ώρα να δω το ρημαδοδιαμέρισμα και λίγο πριν έρθει η σειρά μου να βγει ο ιδιοκτήτης και να πει πως μας ευχαριστεί πολύ αλλά το διαμέρισμα μόλις νοικιάστηκε. Αν έχεις τύχη διάβαινε.

Στα ραντεβού αυτά όμως, δεν πάτε με άδεια χέρια. Πάτε με το dossier σας, το οποίο πρέπει να περιέχει συγκεκριμένα δικαιολογητικά από την ταυτότητά σας και το συμβόλαιο εργασίας σας μέχρι και τη μισθοδοσία σας. Αλλά το δύσκολο κομμάτι δεν είναι (μόνο) αυτό. Είναι το γεγονός πως χρειάζεται να βγάζετε 3 με 4 φορές το ενοίκιο σας για να είστε κατάληλλος ενοικιαστής. Στην περίπτωση που δεν τα βγάζετε ή είστε φοιτητής χρειάζεται να έχετε εγγυητή (ή εγγυητές) που εργάζεται και διαμένει στη Γαλλία και βγάζει εκείνος αυτά τα χρήματα. Αυτό σημαίνει πως αν κάποια στιγμή αδυνατείτε να πληρώσετε το νοίκι, αυτός είναι αναγκασμένος να το πληρώσει για εσάς, κι έτσι ο ενοικιαστής είναι εξασφαλισμένος. Ο λόγος για την ύπαρξη του εγγυητή είναι κυρίως πως σύμφωνα με Νόμο ο ιδιοκτήτης κατά τους χειμερινούς μήνες, λόγω κρύου, δεν έχει το δικαίωμα να διώξει τον ενοικιαστή στην περίπτωση που δεν πληρώνει το ενοίκιο.

Υπάρχουν σαφώς και κάποιες (λίγες) περιπτώσεις που έχουν φτάσει στα αυτιά μου, πως κάποιοι βρήκαν Έλληνα ή Κύπριο ιδιοκτήτη (ή ακόμη και Ιταλό), ο οποίος δεν ζήτησε καν εγγυητή. (Εσάς να ξέρετε σας μισώ.) Αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι εξαιρέσεις, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Καλή τύχη στην αναζήτηση, την χρειάζεστε ασυζητητί!

Ακολουθεί επόμενο post με συμβουλές για να βρείτε σπίτι, τα site ανεύρεσης και τα χαρτιά που χρειάζεται να απαρτίζουν το dossier σας. 

Πείτε και τη δική σας ιστορία ανεύρεσης σπιτιού στο Παρίσι! Σας προκαλώ…

All photos by My Parisienne Walkways

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.