Από το 1985, στους παριζιάνικους τοίχους των περιοχών Menilmontant, Marais, Monmartre και στους δρόμους Mouffetard και Montorgueil, αρχίζουν να εμφανίζονται graffiti με πρωταγωνίστρια μια μοιραία, προκλητική γυναίκα. Δίπλα της αποτυπωμένα με μαύρο σπρέι, λογοπαίγνια με θέμα τον έρωτα, την επιθυμία, την τρυφερότητα, και το ρόλο της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Μυστήριο πλανάται στις γειτονιές του Παρισιού, για την άγνωστη καλλιτέχνη με τα χαρακτηριστικά graffiti, σε χρώμα μαύρο και συχνά κόκκινο, που υπογράφει με το ψευδώνυμο Miss.Tic!

Η Miss.Tic θέτει τους δρόμους του Παρισιού στην υπηρεσία της τέχνης της και παίζει με τις λέξεις. «Το πάθος καταβροχθίζει το χρόνο, η αγάπη τον απολαμβάνει». «Το να κατέχεις σημαίνει να κατέχεσαι». Της αρέσει να μεταμορφώνει τη σημασία των προτάσεων… «Το να γίνεις απλός, είναι περίπλοκο». «Αυτός που μας ανοίγει τα μάτια μας κάνει τυφλούς». «Αν μου έλεγες τη δίψα σου, αυτό θα ηρεμούσε τη δική μου;»

Η αστυνομία σβήνει τα έργα της, οι κάτοικοι αναρωτιούνται και η περιέργεια κορυφώνεται. Ώσπου, το 1997, συλλαμβάνεται και μετά από μήνυση ιδιοκτήτη, κρίνεται ένοχη για καταστροφή ξένης περιουσίας. Η αποζημίωση ορίζεται στα 22.000 francs (3.385 euro). Έτσι, από το 2000, η Miss.Tic αλλάζει τακτική. Εμφανίζεται και ζητάει την άδεια των κατοίκων των τοίχων στους οποίους θέλει να ζωγραφίσει. Κρατάει όμως για πάντα επτασφράγιστο μυστικό το πραγματικό της όνομα (ακόμη και στο γραμματοκιβώτιο της αναγράφεται το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο!) διαιωνίζοντας έτσι το μυστήριο με το οποίο ξεκίνησε αλλά και τον ακουστικό συνειρμό που σχηματίζει στο μυαλό μας το όνομα Miss.Tic! Σήμερα, η γειτονιά Butte aux Cailles, στην οποία και διαμένει, χαρακτηρίζεται τόσο έντονα από τα έργα της, που φαντάζει αδύνατο να τα σκεφτούμε χωριστά!

«Δεν ομολογώ, δηλώνω. Ναι, μου έδωσα ένα όνομα, ένα βράδυ στο κάτω μέρος ενός τοίχου. Αρνήθηκα με τα μάτια ανοιχτά ό,τι οι άλλοι δέχονται με τα μάτια κλειστά. Για να προκαλέσω, επινόησα μια μυθοπλασία με λογοτεχνική μάσκαρα και έβαψα τις γυναίκες για την αποκατάσταση της γλώσσας του σώματος. Οι εικόνες των γυναικών που αναπαριστώ είναι από γυναικεία περιοδικά… Αναπτύσσω μια συγκεκριμένη εικόνα των γυναικών όχι για να την προωθήσω, αλλά για να την αμφισβητήσω. Τι στάσεις έχουν επιλέξει στη ζωή; Δεν σχεδιάζω, ούτε γράφω το προσωπικό μου μυθιστόρημα. Αυτό είναι για να πάρω θέση, ως καλλιτέχνης και ως γυναίκα στην πόλη και τον κόσμο της δημιουργίας. Δημιουργώ σημαίνει αντιστέκομαι. Αντιστάθηκα σε όλα, εκτός από τον έρωτα κάποιες φορές, και στο χιούμορ ποτέ.»

Miss.Tic

Info για την καλλιτέχνη: Γεννιέται το 1956 στη Γαλλία. Όταν είναι 10 χρονών, η μητέρα της και ο μικρός της αδερφός πεθαίνουν σε αυτοκινητικό δυστύχημα, ενώ στα 16 χάνει και τον πατέρα της. Το σκάει από το Orly, νοικιάζει ένα μικρό δωμάτιο υπηρεσίας στην περιοχή Saint Germain de Prés και συναναστρέφεται με καλλιτέχνες, με αποτέλεσμα να εισχωρήσει σε μια θεατρική ομάδα. Ακολουθεί μια περίοδος δύο ετών που βρίσκεται στις ΗΠΑ, όπου συναντιέται με την underground τέχνη της Νέας Υόρκης.

Επιστρέφει στη Γαλλία και εισχωρεί στους καλλιτέχνες graffiti, Frères Ripoulin και τους ακτιβιστές Vive la peinture (VLP). Μια ερωτική απογοήτευση είναι η αφορμή για το πρώτο της artistic αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας την τεχνική του στένσιλ ή pochoir (ελληνιστί διάτρητο, επειδή φτιάχνεται από ένα διάτρητο πρότυπο, συνήθως από χαρτόνι ή άλλα υλικά που διαπερνούνται δύσκολα από χρώμα και χρησιμοποιείται για να δημιουργηθούν συγκεκριμένα σχέδια graffiti). Υπογράφει ως Miss.Tic και για να ενσαρκώσει το κείμενό της σχεδιάζει το πορτρέτο της. Το ψευδώνυμο που επιλέγει το δανείζεται από τη μάγισσα Miss Tick2 της εφημερίδας του Mickey, όντας στο κλίμα της εποχής, αφού τη δεκαετία του ’80 πολλοί ζωγράφοι επέλεγαν τα ψευδώνυμά τους από τα κόμικς.

Μετά απ’αυτό κάθε προσωπογραφία συνοδεύεται από λογοπαίγνια που συνθέτουν ένα χρονικό της ύπαρξης της. Παντρεύεται και χωρίζει δύο φορές, χωρίς ποτέ να αποκτήσει παιδιά. Είναι Γυναίκα, αλλά όχι Μητέρα. Ποτέ δε θέλησε να κάνει παιδιά. «Μου αρέσει πολύ να παίζω.. για ν’ασχολούμαι με τα παιχνίδια των άλλων» δηλώνει και ζωγραφίζει «Προστατεύουμε τα παιδιά, χρησιμοποιούμε προφυλακτικό».

Ακολουθούν πολλές εκθέσεις και 13 βιβλία με τα έργα της, με το τελευταίο να τιτλοφορείται «à la vie, à l’amour» (στη ζωή, στον έρωτα). Το 2007, ο Claude Chabrol της ζητάει να εικονογραφήσει την αφίσα για την ταινία του «La fille coupée en deux». Στις 8 Μαρτίου 2011, ημέρα της γυναίκας, το Ταχυδρομείο εκδίδει γραμματόσημα με έργα της.

Για να δείτε περισσότερα έργα της Miss.Tic: http://www.missticinparis.com

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.